Scintigrafie is een beeldvormingstechniek waarbij gebruik gemaakt wordt van radioactieve stoffen (isotopen). Deze techniek wordt gebruikt in een aantal gevallen waar klassieke beeldvormingstechnieken zoals radiografie, echografie en CT-scans onvoldoende informatie verschaffen over het probleem bij de hond.
De radioactieve stoffen worden gebonden aan een component die op zijn beurt specifiek gaat binden op een bepaald orgaan of weefsel.
De techniek is erg gevoelig waardoor in een erg vroeg stadium afwijkingen in beeld kunnen gebracht worden. Scintigrafie laat immers toe om het hele dier in beeld te brengen, waardoor een overzicht van het hele lichaam beschikbaar is.
Deze techniek is uitermate geschikt om uitzaaiingen op te sporen. Stel dat een bottumor uitzaait, dan kan men via scintigrafie bot aantonen op plaatsen waar het niet hoort en zo de uitzaaiing bevestigen en lokaliseren.
Voor het opsporen van tumoren zijn tracers beschikbaar voor het bot en de schildklier. Via scintigrafie kan men ook de tumoren behandelen.
Voor scintigrafie wordt een kleine hoeveelheid radioactieve stof die gebonden is aan een orgaan/weefselspecifieke component bij de hond intraveneus ingespoten. De orgaan/weefselspecifieke component bindt vervolgens in het lichaam aan vb botweefsel en de radioactieve stof in het lichaam zal op die plaats straling uitzenden die met behulp van een speciale camera (gamma-camera) gemeten kan worden. Een 2D-beeld wordt via de gamma-camera gecreëerd.
De gebruikte radioactieve stoffen zijn onschadelijk voor de hond en de bestralingsbelasting is miniem. Het radioactieve deeltje verliest zijn straling na verloop van tijd. De snelheid waarmee het radioactieve deeltje zijn straling verliest is afhankelijk van de gebruikte radioactieve stof en bepaalt -naast de snelheid waarmee de hond de stof via urine of ontlasting uitscheidt- mee hoe lang de hond straling uitzendt.
2D-beeld van een scintigrafie van een bottumor gemeten met een gammacamera
