Echografie is een diagnostische test die gebruikt wordt om interne organen en weefsels te beoordelen.

Echografie wordt vooral gebruikt ter beoordeling van het hart en organen in de buikholte, hoewel het ook kan ingezet worden om de ogen te onderzoeken evenals longen, botletsels of onderhuidse afwijkingen.

Over het algemeen is echografie gevoeliger en specifieker dan radiografie voor het opsporen en beoordelen van interne afwijkingen. Soms is het echter wel aangeraden om beide technieken toe te passen omdat radiografie dan weer beter in staat kan zijn in het weergeven van de grootte van de afwijking, de vorm en de plaats die het inneemt tussen andere interne organen en weefsels.

Een echografie van de buikholte wordt meestal aangeraden in volgende gevallen:

• Patiënten met abnormale radiografie van de buikholte
• Patiënten met aanhoudende klinische symptomen (zoals braken, diarree, verlies van eetlust, bloederige urine, gewichtsverlies, koorts)
• Patiënten met abnormale bloed/urine-uitslagen (zoals gestegen lever/nierwaarden, abnormale urineconcentratie)
• Het bepalen van de aanwezigheid van uitzaaiingen in de lever, milt, lymfeknopen bij patiënten met een tumor
• Weefselstaalname. Wanneer er afwijkingen aanwezig zijn (zoals vergrote lymfeknopen, vrij vocht in de buikholte) kan men hier via een naald een staaltje van bekomen. Via echografie kan de naald in beeld gebracht worden bij het nemen van weefselstalen of -aspiraten van interne organen, tumoren, lymfeknopen, vrij vocht binnenin de borst/buikholte. Zo kan men indien er vergrote lymfeknopen zichtbaar zijn op echografie of gezwellen op de lever en/of milt, via echografische beeldvorming gericht een staaltje bekomen van deze afwijkingen om deze dan nadien verder te beoordelen.

Een echografie van het hart om de hartfunctie te beoordelen wordt meestal aangeraden in volgende gevallen:

• Wanneer tijdens het algemeen klinisch onderzoek een bijgeruis of ritmestoornis gehoord werd
• Wanneer met bepaalde chemotherapeutica gewerkt gaat worden die niet mogen gecombineerd worden met bepaalde hartafwijkingen

Om goed contact te maken tussen de sonde en de huid, worden de haren op de te onderzoeken plaats weggeschoren en wordt een gel aangebracht op de geschoren huid. Een echosonde wordt aangedrukt op de geschoren huid en zendt geluidsgolven uit. Afhankelijk van de samenstelling van de weefsels onder de sonde gaan deze geluidsgolven op een bepaalde manier weerkaatst worden. De weerkaatste golven worden geregistreerd in het echografietoestel en omgezet in een zwart-wit beeld. Deze beelden worden dan geïnterpreteerd door de dierenarts.

Echografie is niet invasief en pijnloos (al kan het vb voorkomen dat een tumor gevoelig is en wanneer men druk uitoefent op de tumor via de echosonde dit als onaangenaam ervaren worden door de hond). Afhankelijk van wat er beoordeeld wordt, duurt deze procedure tussen 20-40 minuten. Een hond hoeft voor echografie niet verdoofd te worden, tenzij deze erg gestresseerd of angstig is of pijn ervaart door de onderliggende aandoening.